شماره ٢٢: چه شد که دامن يار از کفم رها گرديد
چه شد که دامن يار از کفم رها گرديد
که بوى گل نتواند ز گل جدا گرديد
ز بيخودى چو عنان گسسته رفت از دست
به بوى زلف تو هر کس که آشناگرديد
منم که نيست ز آرامگاه خود خبرم
وگرنه قطره به دريا ز ابر واگرديد
نسيم عهد که يارب گذشت ازين گلشن
که سربسر گل اين باغ بيوفا گرديد
مرا به گوشه چشم عنايتى درياب
که استخوان من از سنگ توتيا گرديد
ز ريزش دل من اندکى خبر دار
کسى که دامن گل از کفش رهاگرديد
چو ماه عيد به انگشت مى نمايندم
ز بار درد اگر قامتم دوتاگرديد
ازان زمان که مرا عشق زير بارکشيد
قد خميده من قبله دعا گرديد
هزار خانه آغوش را به خاک نشاند
ترا به خانه زين هر که رهنما گرديد
چسان ز ميکده مخمور بگذرم صائب
نمى توان ز لب بحر تشنه واگرديد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده