شماره ١٣٦: دوش آنکه همه جهان ما بود
دوش آنکه همه جهان ما بود
آراسته ميهمان ما بود
سوگند به جان ما همى خورد
گر چند بلاى جان ما بود
بودش همه خرمى و خوبى
شکر ايزد را که آن ما بود
از طالع سعد ما براند
فالى که نه در گمان ما بود
بنشست ميان ما و برخاست
آزار که در ميان ما بود
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده