شماره ٢٥: ز عشق تو نهانم آشکارست
ز عشق تو نهانم آشکارست
ز وصل تو نصيبم انتظارست
ز باغ وصل تو گل کى توان چيد
که آنجا گفتگوى از بهر خارست
ولى در پاى تو گشتم بدان بوى
که عهدت همچو عشقم پايدارست
دلم رفت و ز تو کارى نيامد
مرا با اين فضولى خود چه کارست
چو گويم بوسه اى گويى که فردا
کرا فرداى گيتى در شمارست
به بند روزگارم چند بندى
سخن خود بيشتر در روزگارست
به عهدم دست مى گيرى وليکن
که مى گويد که پايت استوارست
ترا با انورى زين گونه دستان
نه يکبار و دوبارست و سه بارست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده