«دردانه» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «دردانه» در غزلیات حافظ شیرازی
- سعدی شیرازی
- «دردانه» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «دردانه» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- مست كنی نرگس مخمور را
پیش كشی آن بت دردانه را - پیش كش آن شاه شكرخانه را
آن گهر روشن دردانه را - دانهای بیچاره بودم زیر خاك
دانه را دردانه كردی عاقبت - هست مستی كه مرا جانب میخانه برد
جانب ساقی گلچهره دردانه برد - درهای باصدف را سوی دریا راه نیست
گر چنان دریات باید بیصدف دردانه باش - در كنج عزبخانه حوری چو دردانه
دور از لب بیگانه خفتهست ستان ای جان - نار آبی را همیگفت این رخ زردت ز چیست
گفت زان دردانهها كاندر درون داری نهان - آن گوشوار شاهدان هم صحبت عارض شده
آن گوش و عارض بایدت دردانه شو دردانه شو - من مست آن میخانهام در دام آن دردانهام
در هیچ دامی پر خود ننهاده چون مرغان گرو - نیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دل
نیمیم لب دریا نیمی همه دردانه - ای رونق هر گلشنی وی روزن هر خانهای
هر ذره از خورشید تو تابنده چون دردانهای - دانش و دانا حكیم و حكمت و فرهنگ ما
غرقه بین تو در جمال گلرخی دردانهای - مرغ جان دیوانه آن دام شد
دام عشق دلبری دردانهای