«مروت» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «مروت» در غزلیات حافظ شیرازی
- آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا - مرو به خانه ارباب بی مروت دهر
که گنج عافیتت در سرای خویشتن است - یا بخت من طریق مروت فروگذاشت
یا او به شاهراه طریقت گذر نکرد - لعلی از کان مروت برنیامد سال هاست
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد - خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود
گر تو بیداد کنی شرط مروت نبود - دهان یار که درمان درد حافظ داشت
فغان که وقت مروت چه تنگ حوصله بود - بر در ارباب بی مروت دنیا
چند نشینی که خواجه کی به درآید - زمانه هیچ نبخشد که بازنستاند
مجو ز سفله مروت که شیئه لا شی - مروت گر چه نامی بی نشان است
نیازی عرضه کن بر نازنینی - سعدی شیرازی
- «مروت» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «مروت» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- صاحب مروتیست كه جانش دریغ نیست
لیكن گرت بگیرد ماندی در ابتلا - دانه چیدن چه مروت بود آخر مكنید
كه امیران دو صد خرمن و صد انبارید - مروت را مگر سیلاب بردهست
كه پیدا نیست گرد او به میدان - مروت نیست در سرها كه اندازند دستاری
كجا گیرد نظام ای جان به صرفه خشك بازاری - ای عقل جان بباز چرا جان به شیشهای
وی جان بیار باده چرا بیمروتی - فردوسی
- «مروت» در شاهنامه فردوسی