شماره ١٩٢: وقتيست کنيم گريه با هم
وقتيست کنيم گريه با هم
اى شمع شبست روز ما هم
دوريم جدا زدامن يار
چون دست شکسته از دعاهم
هستى چقدر رعونت انشاست
سرها دارد چو شمع پا هم
تا زندگيت نفس شما راست
رو چون نفس از خود و بيا هم
زين گرد نشسته در زمينست
چيزيست چو صبح بر هوا هم
خونم چه نشان دهد زدستى
کاينه نگيرد از حنا هم
گر سر نکنم نياز تسليم
چون اشک که بشکند کلاهم
از کوشش نارسا مپرسيد
ما را نرساند تا بما هم
هر جا برديم نقب راحت
ديديم بجا نبود جا هم
بر جوهر تيغ خم منازيد
سر مى فگند قد دو تا هم
خارى ندميد ازين بيابان
مژگان طلب است خواب پا هم
(بيدل) چو عرق وفا سرشتان
آيند زعبرت از حيا هم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده