غزل شماره ۳۹۵
گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن
یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن
بفشان عرق ز چهره و اطراف باغ را
چون شیشه های دیده ما پرگلاب کن
ایام گل چو عمر به رفتن شتاب کرد
ساقی به دور باده گلگون شتاب کن
بگشا به شیوه نرگس پرخواب مست را
و از رشک چشم نرگس رعنا به خواب کن
بوی بنفشه بشنو و زلف نگار گیر
بنگر به رنگ لاله و عزم شراب کن
زان جا که رسم و عادت عاشق کشی توست
با دشمنان قدح کش و با ما عتاب کن
همچون حباب دیده به روی قدح گشای
وین خانه را قیاس اساس از حباب کن
حافظ وصال می طلبد از ره دعا
یا رب دعای خسته دلان مستجاب کن
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
- ز در درآ و شبستان ما منور کن
- ای نور چشم من سخنی هست گوش کن
- غلام نرگس مست تو تاجدارانند
- می خواه و گل افشان کن از دهر چه می جویی
نظرات نوشته شده