غزل شماره ۲۳۹
رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید
وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید
صفیر مرغ برآمد بط شراب کجاست
فغان فتاد به بلبل نقاب گل که کشید
ز میوه های بهشتی چه ذوق دریابد
هر آن که سیب زنخدان شاهدی نگزید
مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب
به راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید
ز روی ساقی مه وش گلی بچین امروز
که گرد عارض بستان خط بنفشه دمید
چنان کرشمه ساقی دلم ز دست ببرد
که با کسی دگرم نیست برگ گفت و شنید
من این مرقع رنگین چو گل بخواهم سوخت
که پیر باده فروشش به جرعه ای نخرید
بهار می گذرد دادگسترا دریاب
که رفت موسم و حافظ هنوز می نچشید
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید
- ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
- جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید
- دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم
- بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شکن
نظرات نوشته شده