غزل شماره ۴۴
کنون که بر کف گل جام باده صاف است
به صد هزار زبان بلبلش در اوصاف است
بخواه دفتر اشعار و راه صحرا گیر
چه وقت مدرسه و بحث کشف کشاف است
فقیه مدرسه دی مست بود و فتوی داد
که می حرام ولی به ز مال اوقاف است
به درد و صاف تو را حکم نیست خوش درکش
که هر چه ساقی ما کرد عین الطاف است
ببر ز خلق و چو عنقا قیاس کار بگیر
که صیت گوشه نشینان ز قاف تا قاف است
حدیث مدعیان و خیال همکاران
همان حکایت زردوز و بوریاباف است
خموش حافظ و این نکته های چون زر سرخ
نگاه دار که قلاب شهر صراف است
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
- ما را ز خیال تو چه پروای شراب است
- گوهر مخزن اسرار همان است که بود
- باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است
- ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است
نظرات نوشته شده