شماره ٤٩٩: من کيستم، چو پل دل خود آب کرده اى
من کيستم، چو پل دل خود آب کرده اى
آغوش باز در ره سيلاب کرده اى
در جستجوى ماهى سيمين لباس او
تن را درين محيط چو قلاب کرده اى
چون طفل، گوش هوش به افسانه داده اى
در رهگذار سيل فنا خواب کرده اى
درگاه خلق را به خدا برگزيده اى
بتخانه را تصور محراب کرده اى
چون ابر، دامن از کف دريا کشيده اى
دل در هواى وصل گهر آب کرده اى
از صحبت هدف ز هواهاى مختلف
قطع نظر چو ناوک پرتاب کرده اى
دست از جهان بشوي، چه فارغ نشسته اي؟
صائب ترا که هست دل آب کرده اى
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده