شماره ١٥٢: چون شبنم روشن گهر با خار و گل يکرنگ شو

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش نهم

افزودن به مورد علاقه ها
چون شبنم روشن گهر با خار و گل يکرنگ شو
بگذار رعنايى ز سر بيزار از نيرنگ شو
يکرنگى ظاهر بود دارالامان عافيت
در حلقه ديوانگان زنهار بى فرهنگ شو
دل زود مى گردد سيه زين طارم زنگارگون
بگذر ازين ماتم سرا آيينه بى زنگ شو
زنهار در دار فنا انگور خود ضايع مکن
گر باده نتوانى شدن منصوروار آونگ شو
جز دل نمى باشد مکان آن لامکان پرواز را
خواهى به بر تنگش کشى دلتنگ شو دلتنگ شو
خالى نمى ماند ز زر دستى که احسان مى کند
تقصير در ريزش مکن خورشيد زرين چنگ شو
راه از زمين گيرى بود در دامن منزل سرش
بشکن به دامن پاى خود چون راه پيشاهنگ شو
خصم درونى از برون بارست بر دل بيشتر
با دشمنان کن آشتى با خويشتن در جنگ شو
چون آسمان از گوشمال آهنگ مى سازد ترا
بى گوشمال آسمان آهنگ شو آهنگ شو
هر چند خون باشد ترا روزى ازين وحشت سرا
چون لعل از چشم بدان پنهان درون سنگ شو
از مى پرستى گل بود پيوسته صائب سرخ رو
پيمانه را از کف مده گلرنگ شو گلرنگ شو



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید