شماره ١٣١: ميخانه اى که شوق تو باشد مدام او
ميخانه اى که شوق تو باشد مدام او
دايم به زور باده زند دور، جام او
سنگ ملامتى که به هم بشکند ترا
چون کعبه واجب است به جان احترام او
طومار درد و داغ عزيزان رفته است
اين مهلتى که عمر درازست نام او
رحم است بر کسى که شود خرج مردگان
چون حافظ مزار سراسر کلام او
در هر سرى که هست تمناى گلرخى
از بوى گل پرى زده گردد مشام او
در هر دلى که عشق الهى کند نزول
چون کعبه جاى کسب هوا نيست بام او
صائب بس است قسمت من خون دل ز عشق
دست که مى رسد به مى لعل فام او؟
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده