شماره ٧٦٥: نصيب خويش هر کس يافت در دنيا نمى ماند

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش چهارم

افزودن به مورد علاقه ها
نصيب خويش هر کس يافت در دنيا نمى ماند
گهر سيراب چون گرديد در دريا نمى ماند
زخودبينى برآور کشتى بى لنگر خود را
که در موج خطر آيينه از دريا نمى ماند
نمى گيرند در دل خاکساران کينه انجم
زداغ لاله جا در سينه صحرا نمى ماند
غم روزى نيفشارد دل اهل توکل را
کسى در پاى خم بى نشأه صهبا نمى ماند
ترا چشم قيامت بين ندارد نور آگاهى
وگرنه شورش امروز از فردا نمى ماند
فراغت دارد از بيتابى ما چرخ سنگين دل
اثر از نقش پاى مور در خارا نمى ماند
به روى عشق طاقت پرده مى پوشد، نمى داند
که کوه قاف زير شهپر عنقا نمى ماند
محبت وحشيان را آشنا رو مى کند صائب
اگر مجنون به صحرا مى رود تنها نمى ماند



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید