شماره ٦٢٨: مرا صد آه يکبار از دل صد چاک مى خيزد

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش چهارم

افزودن به مورد علاقه ها
مرا صد آه يکبار از دل صد چاک مى خيزد
به قدر شق سياهى از زبان خامه مى ريزد
صفاى ظاهر از دل کى زدايد زنگ باطن را؟
همان دود از نهاد شمع کافورى سيه خيزد
به تردستى زبان خصم را کوتاه کن از خود
که خار تر به دامن راهرو را کمتر آويزد
سياهى کى برد رخت سفيد از طينت زاهد؟
همان دود از نهاد شمع کافورى سيه خيزد
نظر بر صبح دارد گريه شبخيز من صائب
که انجم تخم خود را در زمين پاک مى ريزد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید