شماره ٥٤٥: چه پروا داغ من از ديده هاى شور مى دارد؟
چه پروا داغ من از ديده هاى شور مى دارد؟
چه باک از دامن افشانى چراغ طور مى دارد؟
از ان لبهاى نو خط مى توان پوشيد چشم، اما
دل مجروح ما حق نمک منظور مى دارد
زدل بردن نگردد سير در ايام خط خالش
که چون اين دانه گردد سبز حرص مور مى دارد
مرا زير و زبر مگذار در خاک فراموشان
که گرد دامنى اين خانه را معمور مى دارد
کجا هر خام دستى مى تواند پنجه زد با من؟
سمندر دست بر آتش مرا از دور مى دارد
توان شيرين به چشم خلق شد از دردمنديها
دل پررخنه، شان خانه زنبور مى دارد
نباشد مانعى پروانه را در گرد سرگشتن
زنزديکى مرا پاس ادب مهجور مى دارد
به سربازى علم شو تا حيات جاودان يابى
که چوب دار بر پا رايت منصور مى دارد
به بى برگى توان مقهور کردن نفس سرکش را
که اين مکاره را بى چادرى مستور مى دارد
مران از کوى خود اى سنگدل زنهار صائب را
که بلبل گلشن خاموش را پرشور مى دارد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده