شماره ٣٥٥: شوخى ميخانه از محراب مى بايد کشيد

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش چهارم

افزودن به مورد علاقه ها
شوخى ميخانه از محراب مى بايد کشيد
از سراب خشک، ناز آب مى بايد کشيد
صحبت آيينه رويان زنگ از دل مى برد
باده روشن شب مهتاب مى بايد کشيد
مى کند کار مى و مطرب سرود بلبلان
وقت گل دست از شراب ناب مى بايد کشيد
وسعت دريا پريشان مى کند زلف حواس
خويش را در حلقه گرداب مى بايد کشيد
تاب آلايش ندارد دامن پاک فنا
از دوعالم دست و دل را آب مى بايد کشيد
آه ازين شورش که ناز دولت بيدار را
از سبک قدران سنگين خواب مى بايد کشيد
دامن سيماب را آيينه نتواند گرفت
دست از اصلاح دل بيتاب مى بايد کشيد
هيچ طاعت همچو احياى زمين مرده نيست
باده را در گوشه محراب مى بايد کشيد
با گلوى تشنه نتوان رفت راه نيستى
از دم تيغ شهادت آب مى بايد کشيد
مى کند گوش گران کوته زبان خلق را
سد آهن پيش اين سيلاب مى بايد کشيد
در طريق سعى مى بايد نفس را سوختن
سرمه اى در چشم سنگين خواب مى بايد کشيد
تا چو خورشيد درخشان مطلعى رنگين کنى
از شفق صد کاسه خوناب مى بايد کشيد
تا شوى سرحلقه نازک خيالان چون کمر
روزگارى مشق پيچ وتاب مى بايد کشيد
تا نگرديده است خاکت کوزه از شور جنون
انتقام از چرخ چون دولاب مى بايد کشيد
چون بدخشان سنگ خود را لعل کردن سهل نيست
منت خورشيد عالمتاب مى بايد کشيد
کشتى دل جز سبکبارى ندارد بادبان
دامن رغبت ز خورد و خواب مى بايد کشيد
با دهان خشک در آغوش دريا چون صدف
انتظار گوهر ناياب مى بايد کشيد
سينه گرمى به دست آور، و گرنه نازها
از سمور و قاقم و سنجاب مى بايد کشيد
يا نمى بايد کمر بستن درين دريا چو موج
يا گليم خار وخس از آب مى بايد کشيد
در دل شبها به عذر روسياهى گاه گاه
قامتى چون شمع در محراب مى بايد کشيد
غوطه زن در بحر حيرت، ورنه از هر موجه اى
همچو ماهى وحشت قلاب مى بايد کشيد
چاره دردسر عقل است صائب درد مى
صندلى بر جبهه زين سيلاب مى بايد کشيد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید