شماره ١٦٦: تيشه را از خون خود فرهاد رنگين مى کند
تيشه را از خون خود فرهاد رنگين مى کند
زهر غيرت مرگ را در کام شيرين مى کند
در چراغ گرمخونى رحم چون روغن کند
شمع از بال و پر پروانه بالين مى کند
بس که ترسيده است چشم غنچه از غارتگران
بال بلبل را خيال دست گلچين مى کند
خار خار اشتياق گوشه دستار او
خار در پيراهن گلهاى رنگين مى کند
تا نهادى پا به عزم سير بر چشم رکاب
عشرت روى زمين را خانه زين مى کند
عرش و کرسى معنى در پيش پا افتاده اى است
چون به وقت فکر صائب دست بالين مى کند
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده