هر نفسى شور عشق در دو جهان افکنى
آتش سوداى خويش در دل و جان افکنى
جان و دل خسته را ز آرزوى خويشتن
گه به خروش آورى گه به فغان افکنى
گر به سر کوى خويش پرده عشاق را
گل کنى از خاک و خون کار به جان افکنى
گر بگشايى ز بند گوهر درياى عشق
بى دل و جان صد هزار سر عيان افکنى
هر نفسى روى خويش باز بپوشى به زلف
تا دل عطار را در خفقان افکنى