غزل شماره ۶۵۲
خال مشکين بر آفتاب مزن
شيوه اى ديگرم بر آب مزن
گر به آتش نمى زنى آبى
آتشم در دل خراب مزن
صد گره هست از تو بر کارم
گرهى نو ز مشک ناب مزن
برد زنجير زلف تو دل من
قفل بر لؤلؤ خوشاب مزن
فتنه را بيش ازين مکن بيدار
راهم از چشم نيم خواب مزن
شب تاريک ره زنند نه روز
راه را روز و آفتاب مزن
دل عطار مرغ دانه توست
مرغ خود را به ناصواب مزن
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده