غزل شماره ۵۸۸
ما مى از کاس سعادت خورده ايم
در ازل چندين صبوحى کرده ايم
با غذاى خاک نتوانيم زيست
ما که شرب روح قدسى خورده ايم
عار از آن داريم ازين عالم که ما
در کنار قدسيان پرورده ايم
تا که مهر مهر او بر جان زديم
نقش غير از لوح دل بسترده ايم
هر که اين باور نمى دارد ز ما
گو بيا اينک بيان آورده ايم
از برون پرده ما را کس نديد
زانکه ما در اندرون پرده ايم
گرچه عطاريم و بوى خوش دهيم
خويشتن را به ز کس نشمرده ايم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده