غزل شماره ۵۱۲
من با تو هزار کار دارم
جانى ز تو بى قرار دارم
شب هاى وصال مى شمردم
تا حاصل روزگار دارم
گفتى که فراق نيز بشمر
چون با گل تازه خار دارم
گر در سر اين شود مرا جان
هرگز به رخت چه کار دارم
تا جان دارم من نکوکار
جز عشق رخت چه کار دارم
گفتى مگريز از غم من
چون غمزه غمگسار دارم
چون بگريزم ز يک غم تو
چون غم ز تو من هزار دارم
گفتى که بيا و دل به من ده
تا دل ز تو يادگار دارم
اى يار گزيده، دل که باشد
جان نيز براى يار دارم
گفتى سر خويش گير و رفتى
کز دوستى تو عار دارم
سر بى تو مرا کجا به کاراست
سر بى تو براى دار دارم
گفتى که کمند زلف من گير
يعنى که سر شکار دارم
چون رفت ز دست کار عطار
چون زلف تو استوار دارم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده