غزل شماره ۳۹۳
عشق آبم برد گو آبم ببر
روز آرام و به شب خوابم ببر
چند دارم تشنه لعل تو جان
جان خوشى زان لعل سيرابم ببر
من کيم خاک توام بادى به دست
آتشى در من زن و آبم ببر
نى خطا گفتم که در تاب و تبم
مى نيارم تاب تو تابم ببر
چند تابد دل ز تاب زلف تو
تاب دل از زلف پرتابم ببر
هستم از عناب تو صفرا زده
اين همه صفرا ز عنابم ببر
غرقه درياى عشقت گشته ام
دست من گير و ز غرقابم ببر
چون کمان شد پشت عطار از غمت
زين ميان چون تير پرتابم ببر
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده