غزل شماره ۲۴۵
اى به خود زنده مرده بايد شد
چون بزرگان به خرده بايد شد
پيش از آن کت به قهر جان خواهند
جان به جانان سپرده بايد شد
تا نميرى به گرد او نرسى
پيش معشوق مرده بايد شد
نخرد نقشت او نه نيک و نه بد
همه ديوان سترده بايد شد
مشمر گام گام همچو زنان
منزل ناشمرده بايد شد
زود شو محو تا تمام شوى
که تو را رنج برده بايد شد
ره به آهستگى چو شمع برو
زانکه اين ره سپرده بايد شد
همچو عطار اگر نخواهى ماند
نرد کونين برده بايد شد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده