غزل شماره ۹۲
شير در کار عشق مسکين است
عشق را بين که با چه تمکين است
نکشد کس کمان عشق به زور
عشق شاه همه سلاطين است
دلم از دلبران بتى بگزيد
کو به رخ همچو ماه و پروين است
از لطيفى که هست آن دلبر
فخر خوبان چين و ماچين است
وصف خوبى او چه دانم گفت
هرچه گويم هزار چندين است
خوب رويى شگرف گفتارى
که به صورت فرشته آيين است
آن نگارى که روى او قمر است
طره اش مشک عنبرآگين است
من چو فرهاد در غمش زارم
کو به حسن و جمال شيرين است
صفتش در زمانه ممتاز است
ديدنش روح را جهان بين است
آن ستم کز صنم کشيد فريد
بى گمان آفت دل و دين است
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده