شماره ١٠٨
ازشش جهتم شکوه زند موج و خموشم
در زهر زنم غوطه وسرچشمه نوشم
سرتا بقدم عيبم و از دوستى خويش
عيبى نشناسم که از آن پرده نپوشم
بر خلق نخواهم که زنم ناصيه خويش
تا جمله بدانند که من بيهده کوشم
تزوير خرم بهر دو عالم بوکالت
هر گاه که در کوى ريا زهد فروشم
تا فتنه فرداى قيامت نشناسى
اين مغبچه امروز ببين بر سر دوشم
از درد کشان شو که من غمزده عرفى
تا بودم از آن جمع نه غم بود و نه هوشم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده