پرى و فروغ
ز دريچه هاى چشمم نظرى به ماه دارى
چه بلند بختى اى دل که به دوست راه دارى
به شب سياه عاشق چکند پرى که شمعى است
تو فروغ ماه من شو که فروغ ماه دارى
بگشاى روى زيبا ز گناه آن مينديش
به خدا که کافرم من تو اگر گناه دارى
من از آن سياه دارم به غم تو روز روشن
که تو ماهى و تعلق به شب سياه دارى
تو اگر به هر نگاهى ببرى هزارها دل
نرسد بدان نگارا که دلى نگاهدارى
دگران روند تنها به مثل به قاضى اما
«تو اگر به حسن دعوى بکنى گواه دارى »
به چمن گلى که خواهد به تو ماند از وجاهت
تو اگر بخواهى اى گل کمش از گياه دارى
به سر تو شهريارا گذرد قيامت و باز
چه قيامتست حالى که تو گاه گاه دارى
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
نظرات نوشته شده