ترانه جاودان
اى شاخ گل که در پى گلچين دوانيم
اين نيست مزد رنج من و باغبانيم
پروردمت به ناز که بنشينمت به پاى
اى گل چرا به خاک سيه مى نشانيم
درياب دست من که به پيرى رسى جوان
آخر به پيش پاى توگم شد جوانيم
گرنيستم خزانه خزف هم نيم حبيب
بارى مده ز دست به اين رايگانيم
تا گوشوار ناز گران کرد گوش تو
لب وا نشد به شکوه ز بى همزبانيم
با صد هزار زخم زبان زنده ام هنوز
گردون گمان نداشت به اين سخت جانيم
يارى ز طبع خواستم اشکم چکيد و گفت
يارى ز من بجوى که با اين روانيم
اى گل بيا و از چمن طبع شهريار
بشنو ترانه غزل جاودانيم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
نظرات نوشته شده