غزل شماره ۴۷۱

وه که جدا نمی شود نقش تو از خیال من

تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من

ناله زیر و زار من زارترست هر زمان

بس که به هجر می دهد عشق تو گوشمال من

نور ستارگان ستد روی چو آفتاب تو

دست نمای خلق شد قامت چون هلال من

پرتو نور روی تو هر نفسی به هر کسی

می رسد و نمی رسد نوبت اتصال من

خاطر تو به خون من رغبت اگر چنین کند

هم به مراد دل رسد خاطر بدسگال من

برگذری و ننگری بازنگر که بگذرد

فقر من و غنای تو جور تو و احتمال من

چرخ شنید ناله ام گفت منال سعدیا

کاه تو تیره می کند آینه جمال من

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

غزل بسیار عالی،، سطح بالا ومحشر،، حسام الدین سراج در البوم دل ارا اجرا کردن، واقعا محشر هست اجرای ایشون،، ساده و ارامش بخش،، بخصوص بیت اخر که حسن خطام عزل هست،،