غزل شماره ۲۳

رفتیم اگر ملول شدی از نشست ما

فرمای خدمتی که برآید ز دست ما

برخاستیم و نقش تو در نفس ما چنانک

هر جا که هست بی تو نباشد نشست ما

با چون خودی درافکن اگر پنجه می کنی

ما خود شکسته ایم چه باشد شکست ما

جرمی نکرده ام که عقوبت کند ولیک

مردم به شرع می نکشد ترک مست ما

شکر خدای بود که آن بت وفا نکرد

باشد که توبه ای بکند بت پرست ما

سعدی نگفتمت که به سرو بلند او

مشکل توان رسید به بالای پست ما

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده