غزل شماره ۳۰۲۸

ای صنم گلزاری چند مرا آزاری

من چو كمین فلاحم تو دهیم سالاری

چند مرا بفریبی هر چه كنی می‌زیبی

چند به دل آموزی مغلطه و طراری

آن كه از آن طراری باز بر او برشكنی

افتد و سودش نكند در دغلی هشیاری

ساده دلی ساز مرا سوی عدم تاز مرا

تار هم از لطف فنا زین فرح و زین زاری

هر كی بگرید به یقین دیده بود گنج دفین

هر كی بخندد بود او در حجب ستاری

من كه ز دور آمده‌ام با شر و شور آمده‌ام

بازبنگشاده‌ام این دان خبر سرباری

بار كه بگشاده شود از پی سرمایه بود

مایه نداری تو ولی خایه خود می‌خاری

بس كن و بسیار مگو روی بدو آر بدو

مشتری گفت تو او سیر نه از بسیاری

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.