خوشی آخر بگو ای یار چونی
از این ایام ناهموار چونی
به روز و شب مرا اندیشه توست
كز این روز و شب خون خوار چونی
از این آتش كه در عالم فتادهست
ز دود لشكر تاتار چونی
در این دریا و تاریكی و صد موج
تو اندر كشتی پربار چونی
منم بیمار و تو ما را طبیبی
بپرس آخر كه ای بیمار چونی
منت پرسم اگر تو مینپرسی
كه ای شیرین شیرین كار چونی
وجودی بین كه بیچون و چگونهست
دلا دیگر مگو بسیار چونی
بگو در گوش شمس الدین تبریز
كه ای خورشید خوب اسرار چونی