غزل شماره ۲۶۱۱
جانا تو بگو رمزی از آتش همراهی
من دم نزنم زیرا دم می‌نزند ماهی
بر خیمه این گردون تو دوش قنق بودی
مه سجده همی‌كردت ای ایبك خرگاهی
خورشید ز تو گشته صاحب كله گردون
وز بخشش تو دیده این ماه سما ماهی
كی هر دو یكی گردد تو آتش و من روغن
وین قسمت چو آمد تو یوسف و من چاهی
هر چند كه این جوشم از آتش تو باشد
من بنده آن خلعت گر رانی و گر خواهی
این دانش من گشته بر دانش تو پرده
فریاد من مسكین از دانش و آگاهی
گه از می و از شاهد گویم مثل لطفش
وین هر دو كجا گنجد در وحدت اللهی
شمس الحق تبریزی صبحی كه تو خندانی
كی شب بودش در پی یا زحمت بی‌گاهی
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- یك لحظه و یك ساعت دست از تو نمی‌دارم
- دل من دل من دل من بر تو
- بویی همی‌آید مرا مانا كه باشد یار من
- می‌نروم هیچ از این خانه من
- گفتم دوش عشق را ای تو قرین و یار من
نظرات نوشته شده