غزل شماره ۲۴۰۹
كه بوده است تو را دوش یار و همخوابه
كه از خوی تو پر از مشك گشت گرمابه
چو شانه سنگ ز عشق تو شاخ شاخ شده‌ست
پریت خوانده به حمام و كرده‌ات لابه
چو شانه زلف تو را دید شد هر انگشتش
دلیل و آلت تهلیل همچو سبابه
ز نور روی تو پر گشت خلوت حمام
كه جمله قبه زجاجی شده‌ست چون تابه
خمش كه گل مثل آب از تو یافت صفا
كه هر كی نسبت تو یافت گشت نسابه
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ای دل تو بگو هستم چون ماهی بر تابه
- بار دگر آن دلبر عیار مرا یافت
- این خانه كه پیوسته در او بانگ چغانه‌ست
- آمد خیال آن رخ چون گلستان تو
- هر شش جهتم ای جان منقوش جمال تو
نظرات نوشته شده