غزل شماره ۲۲۳۹

رفتم به كوی خواجه و گفتم كه خواجه كو

گفتند خواجه عاشق و مست است و كو به كو

گفتم فریضه دارم آخر نشان دهید

من دوستدار خواجه‌ام آخر نیم عدو

گفتند خواجه عاشق آن باغبان شده‌ست

او را به باغ‌ها جو یا بر كنار جو

مستان و عاشقان بر دلدار خود روند

هر كس كه گشت عاشق رو دست از او بشو

ماهی كه آب دید نپاید به خاكدان

عاشق كجا بماند در دور رنگ و بو

برف فسرده كو رخ آن آفتاب دید

خورشید پاك خوردش اگر هست تو به تو

خاصه كسی كه عاشق سلطان ما بود

سلطان بی‌نظیر وفادار قندخو

آن كیمیای بی‌حد و بی‌عد و بی‌قیاس

بر هر مسی كه برزد زر شد به ارجعوا

در خواب شو ز عالم وز شش جهت گریز

تا چند گول گردی و آواره سو به سو

ناچار می برندت باری به اختیار

تا پیش شاه باشدت اعزاز و آبرو

گر ز آنك در میانه نبودی سرخری

اسرار كشف كردی عیسیت مو به مو

بستم ره دهان و گشادم ره نهان

رستم به یك قنینه ز سودای گفت و گو

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.