غزل شماره ۲۰۸۰

چهار شعر بگفتم بگفت نی به از این

بلی ولیك بده اولا شراب گزین

بده به خمس مبارك مرا ششم جامی

بگو بگیر و درآشام خمس با خمسین

غزال خویش به من ده غزل ز من بستان

نمای چهره شعریت و شعر تازه ببین

خمار شعر نگویم خمار من بشكن

بدان میی كه نگنجد در آسمان و زمین

ستیزه روی مرا لطف و دلبری تو كرد

وگر نه سخت ادبناك بودم و مسكین

هزارساله ادب را به یك قدح ببری

خمار عشق تو نگذاشت دیده شرمین

ز سایه تو جهان پر ز لیلی و مجنون

هزار ویسه بسازد هزار گون رامین

وگر نه سایه نمودی جمال وحدت تو

در این جهان نه قران هست آمدی نه قرین

تو آفتابی و جز تو چو سایه تابع توست

گهی رود به شمال و گهی دود به یمین

گهی محیط جهان و گهی به كل فانی

به دست توست مسخر چو مهره تكوین

جمال و حسن تو ساكن چو عشق ما پیچان

جبین هجر تو بی‌چین چو سفره ما پرچین

سكون حسن عجبتر كه بی‌قراری ما

و باز از این دو عجبتر چو سر كنی ز كمین

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.