غزل شماره ۲۰۶۰

یك غزل آغاز كن بر صفت حاضران

ای رخ تو همچو شمع خیز درآ در میان

نور ده آن شمع را روح ده این جمع را

از دوزخ همچو شمع وز قدح همچو جان

سوی قدح دست كن ما همه را مست كن

ز آنك كسی خوش نشد تا نشد از خود نهان

چون شدی از خود نهان زود گریز از جهان

روی تو واپس مكن جانب خود هان و هان

این سخن همچو تیر راست كشش سوی گوش

تا نكشی سوی گوش كی بجهد از كمان

بس كن از اندیشه بس كو گودت هر نفس

كای عجب آن را چه شد اه چه كنم كو فلان

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.