غزل شماره ۱۹۴۲

من ز گوش او بدزدم حلقه دیگر نهان

تا نداند چشم دشمن ور بداند گو بدان

بر رخم خطی نبشت و من نهان می داشتم

زین سپس پنهان ندارم هر كی خواند گو بخوان

طوق زر عشق او هم لایق این گردن است

بشكند از طوق عشقش گردن گردن كشان

كوس محمودی همه بر اشتر محمود باد

بار دل هم دل كشد محرم كجا باشد زبان

آینه آهن دلی باید كه تا زخمش كشد

زخم آیینه نباشد درخور آیینه دان

لیك روی دوست بینی بی‌خبر باشی ز زخم

چون زنان مصر بیخود در جمال یوسفان

صد هزاران حسن یوسف در جمال روی كیست

شمس تبریزی ما آن خوش نشین خوش نشان

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.