غزل شماره ۱۷۷۶
منم آن بنده مخلص كه از آن روز كه زادم
دل و جان را ز تو دیدم دل و جان را به تو دادم
كتب العشق بانی بهوی العاشق اعلم
فالیه نتراجع و الیه نتحاكم
چو شراب تو بنوشم چو شراب تو بجوشم
چو قبای تو بپوشم ملكم شاه قبادم
قمر الحسن اتانی و الی الوصل دعانی
و رعانی و سقانی هو فی الفضل مقدم
ز میانم چو گزیدی كمر مهر تو بستم
چو بدیدم كرم تو به كرم دست گشادم
نصر العشق اجیبوا و الی الوصل انیبوا
طلع البدر فطیبوا قدم الحب و انعم
چه كنم نام و نشان را چو ز تو گم نشود كس
چه كنم سیم و درم را چو در این گنج فتادم
لمع العشق توالی و علی الصبر تعالی
طمس البدر هلالا خضع القلب و اسلم
چو تویی شادی و عیدم چه نكوبخت و سعیدم
دل خود بر تو نهادم به خدا نیك نهادم
خدعونی نهبونی اخذونی غلبونی
وعدونی كذبونی فالی من اتظلم
نه بدرم نه بدوزم نه بسازم نه بسوزم
نه اسیر شب و روزم نه گرفتار كسادم
ملك الشرق تشرق و علی الروح تعلق
غسق النفس تفرق ربض الكفر تهدم
چه كساد آید آن را كه خریدار تو باشی
چو فزودی تو بهایم كه كند طمع مزادم
نفس العشق عتادی و عمیدی و عمادی
فمن العشق تدثر و من العشق تختم
روش زاهد و عابد همگی ترك مراد است
بنما ترك چه گویم چو تویی جمله مرادم
لك یا عشق وجودی و ركوعی و سجودی
لك بخلی لك جودی و لك الدهر منظم
چو مرا دیو ربودی طربم یاد تو بودی
تو چنانم بربودی كه بشد یاد ز یادم
الف الدهر بعادی جرح البعد فادی
فقد النوم وسادی و سعاداتی نوم
به صفت كشتی نوحم كه به باد تو روانم
چو مرا باد تو دادی مده ای دوست به بادم
فاری الشمل تفرق و اری الستر تمزق
و اری السقف تخرق و اری الموج تلاطم
من اگر كشتی نوحم چه عجب چون همه روحم
من اگر فتح و فتوحم چه عجب شاه نژادم
و اری البدر تكور و اری النجم تكدر
و اری البحر تسجر و اری الهلك تفاقم
چو به بحر تو درآیم به مزاج آب حیاتم
چو فتم جانب ساحل حجرم سنگ و جمادم
فقد اهدانی ربی و اتی الجد بحبی
نهض الحب لطبی و تدارك و ترحم
به خدا باز سپیدم كه به شاه است امیدم
سوی مردار چه گردم نه چو زاغم نه چو خادم
نزل العشق بداری معه كاس عقاری
هو معراج سواری و علی السطح كسلم
چو بسازیم چو عیدم چو بسوزیم چو عودم
ز تو گریم ز تو خندم ز تو غمگین ز تو شادم
بك احیی و اموت بك امسك و افوت
بك فی الدهر سكوت بك قلبی یتكلم
چو ز تبریز بتابد مه شمس الحق والدین
بفروزد ز مه او فلك جهد و جهادم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- الیوم من الوصل نسیم و سعود
- تو چنین نبودی تو چنین چرایی
- نمی‌گفتی مرا روزی كه ما را یار غاری تو
- منگر به هر گدایی كه تو خاص از آن مایی
- قلم از عشق بشكند چو نویسد نشان تو
نظرات نوشته شده