غزل شماره ۱۴۵۵

ای خواجه سلام علیك من عزم سفر دارم

وز بام فلك پنهان من راه گذر دارم

جان عزم سفر دارد تا معدن و اصل خود

زان سو كه نظر بخشد آن سوی نظر دارم

نك می كشدم سیلم آن سوی كه بد میلم

كز فرقت آن دریا بس گرم جگر دارم

می تازم تركانه تا حضرت خاقانی

كز وی مثل خرگه صد بند كمر دارم

چون سایه فنا گردم در تابش خورشیدی

كاندر پی او دایم من سیر قمر دارم

چون لعل ز خورشیدش جز گرمی و جز تابش

من فر دگر گیرم من عشق دگر دارم

گر بشكند این جوزم هم مغزم و هم نغزم

ور بشكندم چون نی صد قند شكر دارم

چون سروم و چون سوسن هم بسته هم آزادم

چون سنگم و چون آهن در سینه شرر دارم

یا من هو فی قلبی یسبی ادبی یسبی

حسبی ابدا حسبی آنچ از تو به بر دارم

مولای فنی صبری لا تخرج من صدری

لا تبعد نستبری كز هجر ضرر دارم

ای عشق صلا گفتی می آیم بسم الله

آخر به چه آرامم گر از تو حذر دارم

گر در دل تابوتم مهر تو بود قوتم

قوت ملكی دارم گر شكل بشر دارم

آفندی كلیتیشی كالیسو كیتیشی

شیلیسو نسندیشی دل زیر و زبر دارم

افندی مناخوسی بویسی كلیمو بویسی

تینما خو نتیلوسی یاد تو سمر دارم

باقیش بفرما تو ای خسرو دریاخو

بستم چو صدف من لب یعنی كه گهر دارم

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.