غزل شماره ۱۴۰۸

تا به كی ای شكر چو تن بی‌دل و جان فغان كنم

چند ز برگ ریز غم زرد شوم خزان كنم

از غم و اندهان من سوخت درون جان من

جمله فروغ آتشین تا به كیش نهان كنم

چند ز دوست دشمنی جان شكنی و تن زنی

چند من شكسته دل نوحه تن به جان كنم

ممن عشقم ای صنم نعره عشق می زنم

همچو اسیركان ز غم تا به كی الامان كنم

چونك خیال تو سحر سوی من آید ای قمر

چون گذرد ز موج خون خاصه كه خون فشان كنم

سنگ شد آب از غمم آه نه سنگ و آهنم

كتش روید از تنم چونك حدیث آن كنم

ای تبریز شمس دین با تو قرین و چون قرین

دور قمر اگر هله با تو یكی قران كنم

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.