غزل شماره ۶۶۳
تویی نقشی كه جان‌ها برنتابد
كه قند تو دهان‌ها برنتابد
جهان گر چه كه صد رو در تو دارد
جمالت را جهان‌ها برنتابد
روان گشتند جان‌ها سوی عشقت
كه با عشقت روان‌ها برنتابد
درون دل نهان نقشیست از تو
كه لطفش را نهان‌ها برنتابد
چو خلوتگاه جان آیی خمش كن
كه آن خلوت زبان‌ها برنتابد
بدو نیك ار ببینی نیك نبود
از آن بگذر كز آن‌ها برنتابد
بگو تو نام شمس الدین تبریز
كه نامش را نشان‌ها برنتابد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- از بهر مرغ خانه چون خانه‌ای بسازی
- ای جان و قوام جمله جان‌ها
- چون روی آتشین را یك دم تو می‌نپوشی
- ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها
- ای وصالت یك زمان بوده فراقت سال‌ها
نظرات نوشته شده