شماره ٦٧: گواهى دهد چهره زرد من
گواهى دهد چهره زرد من
که دردى بود بى دوا درد من
شدم خاک اگر از جفايش مباد
نشيند به دامان او گرد من
به گلزارى من اى صبا چون رسى
بگو با گل ناز پرورد من
که گر يک نظر روى من بنگرى
ترحم کنى بر رخ زرد من
وگر يک نفس آه من بشنوى
جگر سوزدت از دم سرد من
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده