رباعی شماره ۱۷۹۱
لطفی که مرا شبانه اندوخته‌ای
امروز چو زلف خود پس انداخته‌ای
چشم توز می مست و من از چشم تو مست
زان مست بدین مست نپرداخته‌ای
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- این مست به باده‌ای دگر می‌گردد
- بر گور من آن کو گذرد مست شود
- هرچند که بار آن شترها شکر است
- چون دانستم که عشق پیوست منست
- همسایگی مست فزاید مستی
نظرات نوشته شده