رباعی شماره ۶۲
گر عمر بشد عمر دگر داد خدا
گر عمر فنا نماند نک عمر بقا
عشق آب حیاتست در این آب درآ
هر قطره از این بحر حیاتست جدا
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- سیلاب گرفت گرد ویرانه‌ی عمر
- عمرم به کنار زد کناری با تو
- بیدار شو ای دل که جهان می‌گذرد
- ما برزگران این کهن دشت نویم
- گفتم چشمم که هست خاک کویت
نظرات نوشته شده