خداوند فرزندی به من عطا کرد که ۹۰ روز مهمانم بود روز نودویکم رخت سفر بر بست و از دار دنیا بار سفر بر بست داغ او مرا بسیار گران آمد مدتها در فراقش گریان و بی قراربودم همان روز نودویکم عدد ۹۱ را در اینترنت جستجو کردم که این دو بیتی آمد
دلا پوشم زعشقت ...... احساس کردم روزگار در این غم با من همنوا شده است و در این داغ بزرگ شریک.