در تحريص بر کم راندن شهوت و احتياط در توالد و تناسل
آب کارت مبر، که گردى پير
کار اين آب را تو سهل مگير
بهترين ميوه اى ز باغ تو اوست
راستى روغن چراغ تو اوست
او نماند چراغ تيره شود
خاطرت کند و چشم خيره شود
به فريب دل خيال انگيز
هر دمش در فضاى فرج مريز
پيش اين ناودان خونريزان
سيل آشوب بر مينگيزان
آتش شهوتش به ياد مده
و اينچنين آب را به باد مده
در سرت اوست عقل و در رخ رنگ
در کمر سيم و در ترازو سنگ
اصل ازو بود و فرع ازو خيزد
اوست آبى که زرع ازو خيزد
آب روى تو آب پشتت و بس
تيغ آبى چنين به مشت تو بس
مهل اين نطفه، گر حرام بود
پخته کن کار، اگر نه خام بود
نطفه از لقمه حرام و حرج
ندهد فرج را ز نسل فرج
گندم بد نمى توانى کشت
چه طمع ميکنى به نطفه زشت؟
فرج گورست و اندرو لحدى
صحبت او عذاب هر احدى
آلتش شهوت تو کور افتاد
زنده زان بى کفن بگور افتاد
چه بزايد خود از چنان کوري؟
خاصه در وحشت چنان گورى
زنده خود مکن به گور، اى دل
نام خود بد مکن به زور، اى دل
راست کن ره چون آب ميرانى
ورنه خر در خلاب ميرانى
زن ناپارسا مگير به جفت
اگر از بهر نسل خواهى خفت
که پسر دزد و نابکار آيد
بدنهادست و بد به بار آيد
کند انديشه با تو روز ستيز
آنچه شيرويه کرد با پرويز
شير شيرويه چون حرام افتاد
خنجرش را پدر نيام افتاد
هر ستم کز چنين پسر باشد
همه در گردن پدر باشد
او ز خود در عذاب و خلق از وى
پدرش را دعاى بد در پى
زو چه رنجى که دسترنج تو خورد
گرگ پرورده اى چه خواهد کرد؟
به خطا از پسر برنجيدى
زانکه آب خطا تو سنجيدى
قند تلخى فزود، داده تست
بره گرگى نمود، زاده تست
پنبه کشتي، طمع به ماش مدار
جو بکاري، عدس نيارد بار
آنکه او را تو زشت کاشته اى
خوبى از وى چه چشم داشته اي؟
تخم بد در زمين شوره چه سود؟
در سپيدى سياهى آرد دود
جو و گندم چو بر خطا ندهد
آدمى هم جزين عطا ندهد
بايد انديشه هم به دادن شير
که ز خاميست آن گشادن شير
شير بد خلق تخم شر باشد
شير بدکاره خود بتر باشد
تو که گر خانه اى نهى بنياد
مزد مزدور جويى و استاد
پس به دست آورى زمينى سخت
آجر و سنگ و خشت و خاک و درخت
ساعتى خوبتر برانگيزى
وانگهى خشت و گل فرو ريزى
چو به کاخى که ميکنى از گل
بار اين جمله مى نهى بر دل
در اساس نتيجه و فرزند
آلت و اختيار بد مپسند
ورنه فرزند خانه کن باشد
رنج جان و بلاى تن باشد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده