شماره ٧٨٩: رحمت گرفته روى ز گرد گناه ما
رحمت گرفته روى ز گرد گناه ما
آيينه تيره روز ز روى سياه ما
هر قطره اى که در صدف ابر رحمت است
چون مهره گل است ز گرد گناه ما
بر جسم آنقدر که فزوديم همچو شمع
شد مايه زيادتى اشک و آه ما
ما چون حباب، تشنه محويم ازين محيط
سهل است موج اگر بربايد کلاه ما
ما در رکاب جذبه توفيق مى رويم
رطل گران چگونه شود سنگ راه ما؟
چون بحر در کشاکش موج است مضطرب
روى زمين ز ريگ روان گناه ما
ما را غلط به لشکر اصحاب فيل کرد
از دور ديد کعبه چو کوه گناه ما!
داريم چشم آن که شود روز بازخواست
سر پيش پا فکندن ما، عذر خواه ما
صائب که را گمان که سيه مست غفلتى
در شاهراه توبه شود خضر راه ما؟
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده