شماره ٣٩٩: مکن بى بهره يارب از قبول دل بيانم را
مکن بى بهره يارب از قبول دل بيانم را
به زهر چشم خوبان آب ده تيغ زبانم را
تهيدستى ندارد برگريز نيستى در پى
نگه دار از شبيخون بهاران گلستانم را
چو طوطى لوح تعليمم ده از آيينه رخساران
مکن چون پسته سبز از خامشى تيغ زبانم را
ز خاک آستانت رو به هر جانب که مى آرم
سر زلف گرهگير تو مى پيچد عنانم را
من آن رنگين نوا مرغم که در هر گلشنى باشم
ز دست يکدگر گلها ربايند آشيانم را
تو با اين ناز تا در خلوت آغوش مى آيى
تپيدن مى کند از مغز خالى استخوانم را
(ثبات پا کرم کردي، عزيمت هم کرامت کن
گران کردى رکابم را، سبک گردان عنانم را)
(سبکروحى چو باد صبح در گلشن نمى آيد
که ريزد در قدم چون برگ گل صائب بيانم را (کذا))
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده