شماره ٢٦١: چون حباب از يکدلان باده نابيم ما

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش اول

افزودن به مورد علاقه ها
چون حباب از يکدلان باده نابيم ما
از هواداران پا بر جاى اين آبيم ما
بر دلى ننشيند از گفتار ما هرگز غبار
ماهيان بى زبان عالم آبيم ما
مى شود روشن ز خاموشى چراغ عاشقان
در هلاک خويش چون پروانه بى تابيم ما
راحت دنيا حجاب ديده بيدار نيست
بر بساط گل چو شبنم غنچه مى خوابيم ما
نارسايى هاى طالع مانع است از اتحاد
ور نه با موى ميان يار همتابيم ما
فقر را از ديده بد پرده دارى مى کنيم
گر به ظاهر در لباس صوف و سنجابيم ما
کاروان ما سبکباران نمى داند مقام
صفحه خاک است چون آيينه، سيمابيم ما
نيست ممکن افتد از پرگار، سير و دور ما
در محيط آفرينش همچو گردابيم ما
غافليم از ترکتاز چرخ صائب از غرور
پيش پاى سيل بى زنهار در خوابيم ما



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید