شماره ١٢٤: التفات زاهدان خشک، تر سازد مرا

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش اول

افزودن به مورد علاقه ها
التفات زاهدان خشک، تر سازد مرا
گرمى افسردگان افسرده تر سازد مرا
اشک نيسانم، گدايى دارم از بحر گهر
چون صدف دامان پاکي، تا گهر سازد مرا
معنى دور، از لباس لفظ مى گردد جدا
مختصر کى اين جهان مختصر سازد مرا
شعله بى باک را از چوبکارى باک نيست
چوب گل از بوى گل ديوانه تر سازد مرا
ناخن فولاد دارم در گشاد کارها
بوى خون صاحب جگر چون نيشتر سازد مرا
بحر را تلخى ز آفت ها دعاى جوشن است
تلخرويى از حلاوت بيشتر سازد مرا
رشته عمرم به اندک فرصتى گردد گره
گر چنين بى تاب، آن موى کمر سازد مرا
جذبه دريا بود صائب دليل سيل من
کى ره خوابيده دلگير از سفر سازد مرا؟



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید